INFORMACJE OGÓLNE

Kanał Augustowski to transgraniczny zabytek techniki znajdujący się na terytorium dwóch państw: północno-wschodniej części Polski i północno-zachodniej części Białorusi. Jest to kanał żeglugi wodnej, który łączy Wisłę przez rzekę Biebrzę (dopływ Narwi) z Niemnem, poprzez jego dopływ Czarną Hańczę. Wykorzystuje polodowcowe obniżenie rynnowe tworzące pasmo jezior augustowskich oraz doliny rzek Biebrzy, Netty, Czarnej Hańczy i Niemna, co dało możliwość zintegrowania go z elementami środowiska naturalnego.

Powierzchniowo Kanał wraz z otaczającym krajobrazem zajmuje 82,67 km² (74.25 km² w Polsce i 8,42 km² na Białorusi), jego całkowita długość wynosi 101,20 km.

Kanał Augustowski został zbudowany z powodów politycznych i ekonomicznych. W 1823 r. Prusy wprowadziły restrykcyjne cło tranzytowe na towary pochodzące z Królestwa Polskiego, co praktycznie uniemożliwiło spławianie polskich towarów Wisłą do Gdańska. Aby ominąć ów zakaz, w latach 1823-1839, wybudowano nowa drogę wodną, która połączyła Królestwo Polskie z Bałtykiem poprzez porty łotewskie.

Historyczny kompleks Kanału Augustowskiego obejmuje elementy drogi wodnej utworzone przez jeziora: Necko, Białe, Studzieniczne, Orle, Paniewo, Krzywe i Mikaszewo, rzeki: Netta, Czarna Hańcza, Klonownica, Plaska (Sucha Rzeczka, Serwianka), Mikaszówka , Perkucia, Szlamica, Wolkuszanka, Ostaszanka, połączone ze sobą systemem śluz i instalacji hydraulicznych (zamki i jazy), z nabrzeżem kanału, jak również system dróg i mostów łączących kanał z budynkami służby obsługi.

Obszar proponowany do wpisu na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO obejmuje całą długość historycznego Kanału wraz z budynkami, obiektami hydrotechnicznymi oraz obszarem niezbędnym do jego funkcjonowania.